de niro'nun bana göre en iyi performanslarından birini ortaya koymasına rağmen pek meşhur olmayan filmi. senaryosundan yönetmenine, yönetmeninden oyuncularına kadar kusursuz bir film. de niro ve jerry lewis'in yanı sıra ruh hastası hayran rolünde sandra bernhard 'ın da olağanüstü performansı var. de niro bir akıl hastasından çok, zeka geriliğine yakın bir saflıkta adamı canlandırmış.
de niro akıl hastalıklarıyla ilgili rolleri hep iyi kotarıyor. robin williams'la oynadığı awakenings'teki düzelip bozulan hafif spastik karakteri, burdaki saf rolü, cape fear 'daki saf kötü psikopatı hep 10 üzerinden minimum 8'lik oynamış ki bu 3 ruhsal ya da zihinsel problemli karakter de birbirinden çok uç roller.
koparan iki sahne, jerry'nin eli kolu bağlıyken masa (sandra bernhard) ın tam anlamıyla delirdiği sahne ve yine sandra bernhard'ın jerry'i sokakta kovaladığı sahnede jerry'nin yavaştan hızlıya kaçış sahneleri bana göre.
--spoiler--
bunun dışında bir komedi filmi denmese de dram da değildir. dram-komedi karışımı bir sistem, daha doğrusu medya eleştirisi denebilir.
