bana progressive rock'un kapılarını açan müthiş grup. bütün albümleri süper.
tales of mystery and imagination'dan sonra synthesizer'in gücünü anlamış olacaklar ki, dünyaya tutunabilmişlerdir alan parsons ve eric woolfson. hem de hiç konser vermeden paso albüm yapmışlardır! zaten i robot'tan sonra gümbürderler. pyramid* ve eve de iyidir. the turn of a friendly card*, eye in the sky ve ammonia avenue ile zirveye çıkmış gibilerdir. vulture culture pop odaklı olduğundan zayıf kalır ama stereotomy yalnızlığın iyi bir albümüdür denilenlerin aksine. bu iki albümle düşüşe geçerler. 1987'de yayınladıkları biraz kısa albümleri gaudi* ise asıl zirveleridir. (albümün ilk şarkısı la sagrada familia'nın nickimin esin kaynağı olduğunu biliyorsunuz.) sonrasında parsons ve woolfson ayrılır ne yazık ki.
gücünü de bence alan parsons'un pink floyd'daki ses mühendisliğinden ve eric woolfson'un sağlam altyapısından, bir de naifliğinden alır.
daha ne diyim bilmiyorum. her daim dinlenebilecek nadir gruplardan.
