yalnız - cocuk bir daha ucan balon gördüğünde,onu kimseye göstermeye kalkışmayacaktır.büyümüştür artık;tek başına kesfettiği bu seyir aleminin,tek başınalıktan kurtulmanın yolu olmadığını görecek kadar.o da bundan böyle sırlarını kendine saklar.bir sonreki sefer nefesini tutup gözlerini ayırmadan izler ucan balonun yükselişini...
.
.
.
derken gökyüzünün atlas kapısından geciverir balon.yok olur.yalnız-cocuk bozulur,cünkü hic mi hic ayırmamıştır gözlerini ,bırakmamıştır hayali ipin ucunu ,hayal ipinin ucunu..gene de gitmistir ucan balon.görülmediği icin değil görüldüğü halde kaybolmuştur gözden,işte o zaman yalnız-cocuk birşeyi daha anlar.anlar ki her daim kendi sonunun peşi sıra gider zaman.ve bu sebepten işte eninde sonunda her ucan balon patlar ve gün gelir her sır kendini gammazlar.
yasam:yasamı görmek icin ayna tutarız ağzımıza,yasamı göremesek bile,yasadığımızı biliriz ayna buharlanınca.
işte nihayet hep olmak istediğim şey olabildim.artık bir ucan balonum ben.her ucan balon gibi ben de yalnız-cocuk'un gözbebeklerinden havalanırım.topu topu göz acıp kapayıncaya kadar sürdürebilirim semaviseyrüseferimi ve her ucan balon gibi mucize sayılırım ben de..***
