Bir şekilde yaşamaktan zevk ve amaç dışı kalmak. Bu ızdırabını siktiğimin dünyasında. Birçok kişi hayattan bıkmış şekilde yaşıyor.
Kimisi çevreye belli ediyor, kimisi etmiyor. Etsen ney etmesen ney. işte güçlü düzenin güçsüzleri yendiği bir sistem dünya denilen velet yurdu. Adalet aramak mı ? Boşversene sen, boşver. Siktir et gitsin.
Bazen şarkılar dinliyorum. Öyle duygu dolu ki, yarıda kapatıyorum. Biliyorum dolan gözler taşımayacak ki, Şarkı devam etse o göz yaşlarını.
Ağlamakta çare değildi çünkü bu kalleş dünyada.
Hiçbir şey eskisi gibi değil. Çocukluk yıllarında olanlar, orada kaldı. Uzaktan el bile sallamıyorlar ne yazık ki. Ne yazık değil mi ?
Adeta çocukluk günlerine bir mahkum edasıyla demir Parmaklıklar ardından bakıyorum. Beni tutsun ve yakalasın, yeniden çocuk olayım istiyorum. Ama olmuyor, gülüyor ve geçiyor mazi , senden geçti diyor.
O çocuğu bulmak birkaç şey söylemek istiyorum. Ama yapamam. o çocuktan geriye bu kaldı işte.
Sözün kısası amaçsız kalmak varmış bu hayatta. Gitmek kolay ama inanç olmasa.
Şu halde boşverdik hayatı çoğumuz. Öylesine yaşıyoruz işte.
