dün bir avm nin terasına çıktım sigara içmek üzere. çakmağımı almamışım. orda orta yaşlı yurdum insanı tipli, boş bakışlı bi amca vardı. çakmağını istemek için yanina gittim.
-abi çakmağını alabilir miyim?
+çakmağım yok al sigaradan yak.
-tamam abi.. (sigara yakılır).. sağol.
+bende baskasindan aldim ateşi. demek ki bi kibritle dünyayı yakabiliriz..
-..(dumur anı)..yakarız.
gülümseyerek ayrildim ordan.
amcam farkindai degil mi bilmem ama hayatinin aforizmasini yapti o anda. beni de derin dusunculere sevk etti. soyledigi lafi gercek anlam, mecaz anlam babinda dusundum o gün hep. hakliydi. guzel bir metafordu.
