geçen gün kardeşimle tartıştığımız konunun başlığa taşınmış hali. kendisi, başörtü takan biri olarak benim bazı değerlerden ödün vermem gerektiğini düşünüyor; şimdi toplumsal açıdan bakarsak başörtüsü bu toplumda özgürlük değil aksine kısıtlayıcıdır. çünkü başörtülü kadın- tesettür anlayışının gerektirdiği şekilde yaşıyorsa tabi- mahremi olmayan bir erkekle tokalaşmayacak, mahremi olmayan bir erkekle yalnız kalmayacak, zaruri olmadıkça çarşı pazar gezip erkeklerle muhatap olmayacak, bi tık ileri taşıyalım din kadının sesini dahi avret kabul ediyor. bu çerçeveden bakarsak kadına evinde otur diyor. toplumu kendi normlarımıza göre dizayn edemeyeceğimize göre bize de tüm bu kurallara uymak için evin dışına çıkmamak kalıyor.
burda bir parantez açmak isterim ki; toplum son 10 yılda- uzun yıllardır iktidarını korumakta olan sözde muhafazakar hükümetin de etkisiyle- hatta ve hatta 28 şubat sürecinden sonra başörtüsü mefhumunu iyiden iyiye kaybetmiş durumda. o yüzden; bugünün, adına modern kapalı demenin bile abes kaçacağı güya başörtüsü takan gerisini koyveren türbanlılarıyla, gerçek ve asıl tesettürü mukayese dahi etmeyelim. onlar bugün birilerine yaranmak adına, moda akımına kapılıp gitmiş, hakikati yitirmiş güruhtan başka bir şey değiller.
peki toplum bize uymuyor biz ona mı uyalım dersek orda da büyük bir yanılgıya düşeriz çünkü dini kurallar taviz verebileceğin bir şey değildir. bu söylemlerimden şeriat kafası anlaşılmasın ancak bu düzen de bu sistemde bu kadar yaşanabilir özgürlük.
