Hayatın boyunca iyi biri olduğun hâlde büyük acılara maruz kaldığın zaman seri katil olursun psikolejin iyi olmaz anlarım da bu ergenlerin güllük gülüstanlık hayatlarında ufacık hatalarını takıntı edip arada yaşadıkları sıkıntıları dert edip hemen acıyla yaşıyormuşcasına acımasız seri katil havalarına bürünmelerini anlamıyorum sanki annen baban hergün seni dövüyor, işkence falan ediyor. Asıl kendine düşüncelerinle işkence eden sensin, farkında değilsin. Sana vurmayan annen varken kendine faça atıyorsun. Sorsak mazoşistsin. Sanki ne yaşadın en fazla hayatında. Etrafına bir bak ayakkabı boyayarak para kazanmak için çabalayan insanlar var kapitalist sistemde onların içinde hâlâ bir umut varken senin böyle bir psikolejiye bürünmen bencillikten başka bir şey değil. Fakirliğini büyüten ergenler var. Bulduğunla yetindiğin zaman ne fakirlik dert olur ne yoksulluk. Yani etrafımda ki ergenlerin acıyla doğmuşçasına davranmasına katlanamıyorum artık. Bende onlar gibi davranıyorum mecbur onların içinde olduğum için ama bu durum artık sıktı. Yok ben melankoliğim, yok babam bana şöyle davrandı canım acıdı, siyah benim hayatım, acımasız insanlar çok cool, sigara içmek çok cool, çok çirkinim, kimse beni sevmiyor, duygusuz bir insanım, sürekli acı çekerim. Siktir git şurdan.
