öyle güzel öyküleri var ki bir an durup/dünyayı durdurup/tüm sesleri kesip/yüksek sesle bu kitaptan öyküleri okumak istiyor insan. herkese/her şeye/hepsine. belki birşeylere çare olur diye tüm seslerin üstüne çıkası geliyor insanın inanın. okudukça.
aslında nereye gittiğimizi anlatıyor bize. bir yol haritası aslında bu. korkularımız/beklentilerimiz hepsi satır aralarında. okudukça. inanın.
yanyanayız
burada...
ve hiçbir yerde
...
doğduğumuzda milyonlarca dakika veriliyor elimize.
yaşadıkça kayganlaşan milyonlarca dakika ile başbaşa kalıyoruz.
dakikalar eksildikçe biz biraz daha çaresizleşiyoruz.
ne kadar ayak diresek bu çılgın yokoluşu durduramıyoruz.
korkuyoruz.
ve yanyanayız.
şimdi...
ve hiçbir zaman.
