ismi dikkat çekmesi için konulmasada her tarafı afişleri ile donatark dikkat çekmeye çalışan yapımcılara sahip sözde bir dönem filmi. sözde dönem filmi çünkü darbe dönemi ile alakalı beklentesi olanlar elleri boş terkederler sinema salonunu. baktığınızda sadece filmin başındaki tarih ve sorgulamadan ibaret bir 12 eylül dönemi anlatımı.
film akış olarak güzel. diyaloglar falan yerli yerinde, komedi öğeleri fazlaca ve bu komedi öğeleri genel olarak küfür ile sağlanmış. ismini geçtik eğer bu film televizyonda yayınlanırsa senaryonun yarısı çöpe gider. o çocuklarından tutun bakıcı anneleri bile ağzından küfürü eksik etmiyor.
final sahnesi ise facia. idare eder yapıda giden bir filmin finali bu kadar vasat bu kadar yavan çekilir. bariz aceleci bir yaklaşım ya da kurgu eksikliği. ayrıca kahramlardan bir kaçının hali ne oldu belli değil.
oyunculara gelirsek demet akbağ döktürüyor, başlı başına alıp götürüyor, rolun hakkını veriyor. ipek tuzcuoğlu nun performansıda demet akbağ a yakın. eğer gerçekten geneleve gözlem yapmaya gittiyse boşa gitmemiş. sıralamada üçüncü sırada diğer bir o çocuğu sarp apak var, fena değildi o da. son olarak özgü namal çok ahım şahım olmasa da bildiğin özgü oyunculuğu ile karşımızdaydı. özgü nün rolu hakkında söyleyemem gereken bir şey daha var o da özgü bence ne kadar iyi gösterilsede aslında içten pazarlıklı. zira sarp ın sen ne kadar iyisin bak insanlara yardım için gelmişsin falan demelerinin hepsine sessiz kaldı oysa ki o okul parasını ödemek için geldi ve bu iş karşılığında ciddi maddi çıkarı söz konusu. oyuncular bitti. aaa bi de altan erkek li var dimi. işte o yok. yani filmde epi topu 4 sahnede gözüküyor bunların birinde diyalog bile yok toplasan 5 dakika.
filmde en çok sevdiğim nokta komik öğeler oldu. izlerken güleceksiniz.
