acılardan zevk alma sanatıdır. dokunmayı, elini tutmayı, yüzüne yakın durup nefesini hissetmeyi, gözlerinin içine kadar girip seni seviyorum demeyi...çok istersin ama olmaz. oldurmaz. hayal kırıklığına uğrarsın. sonra kalbinde feodal isyanlar, renksiz devrimler başlar. bağımsızlığını ilan edersin. deli gibi sevmek olur adı. ne yapacağını bilmeyerek ama yine onu severek geçen günlerin delilikten hiçbir farkı yoktur. normal değildir hayat. ekmeğin küflendiğini üzerine reçel sürdükten sonra ısırdığında anlarsın. böyle acı tatlar dolar hayatına. içinde yükselen umutsuzluk hüzne dönüşene kadar anca uyanırsın. öğrenemedik hiç bu yüzden belki de sevgili olmayı kimseyle. kimseyi suçlamıyorum. hiçbir zaman da öyle deli dolu sevilmek istemedim. benim işim sevmek. ama severken bizi anlayıp da içimizdeki deliyi uyandırmasalar iyiydi. uğraşıp duruyorum pskikopatla. dizginleyemiyorum. kırıp döküyor her şeyi ne varsa. nolurdu delirtmeseydiniz, iki dakka oturup dinleseydiniz. kaçmasaydınız. anlardı valla. eyvallah demesini de bilirdi. söyletmediniz. sırf deli gibi sevilmek uğruna konuşturmadınız bizi. tamam artık başınız göğe erdi. zamandan ve mekandan bağımsız övünebilirsiniz. bu delilik kolay kolay geçmez...
