Ne dersek diyelim, bir dine inanabilmek aslında güzeldir.
Mutlu olmaya biraz daha yakınlaştırır insanı.
Öldükten sonra doğmadan önce ne isem o olacağım fikrine kapılmak, onca insanın sevip, ağlayıp, gülüp bir gün hiç varolmamışcasına yok olduklarını düşünmek çok acı.
Kaybettiklerinin, onca şey paylaştığın insanların şu an "bir hiç" olduklarını düşünmek çok acı.
Çünkü aslında ölmek çok kolay.
Öleceğimizin farkında olan nadir varlıklardanız.
Ölümden sonrası bir hayatınız olacağına inanmazsınız, bunu kaldırabilecek gücünüz kalmıyor.
inancın varoluş sebebi insanları medenileştirmekten sonra ölümle ilgili teselli etmektir.
