Yalnız olan insanlara okumalarını tavsiye ediyorum. Hani bazen öyle denk geliyor ki sanki kitabın yazarı ile sohbet ediyor hissine kapılıyorsunuz. Mesela ben üniversitede birine çok aşıktım. O ara yandı mı bu postaneler yıkıldı mı yoksa modunda arabeske dayanmış debeleniyordum. Sonra aşkı bir problem olarak gördüm ve onunla ilgili yazılmış makaleden romana her şeyi okumaya başladım. Genç wetherin acılarını da o arada okudum.
Diyeceğim bazen başkasının acısını tarif etme şekli sizin yalnız değilim lan bu dunyada demenizi sağlayabiliyor. Siz de yokluktan buna tutunabiliyorsunuz.
Yokluk diyorum zira yalnızlık iki türlü. Arkadaşım vardı arada konuşurduk ama erkeklerde şu oluyor. Bir yerden sonra sana kız mı yok noktasına geliyor ve hadi gidelim icelim deniyor. Ama aşık bir roman kahramanı size saçının nasıl rüzgarda ucustugunu betimleyince siz de rahatliyorsunuz.
