bu haliyle çok farklı mecralara çekilebilecek istek.
ancak "atatürk yaşasaydı ne biçim madara ederdi bu dingilleri be." şeklinde söylemlerde bulunmaktan öte gidemeyen gençleri görünce insanın içinde buna benzer bir istek doğuyor. hani "andımız" isimli bir eser var, ilkokul yıllarında muntazaman okuduğumuz. orada güzel bir şeyden bahseder. "açtığın yolda, gösterdiğin hedefe, durmadan yürüyeceğimize..." işte bunu başarmak asıl mesele. "and içmek" bu bu uğurda. içilen andı namus bellemek ve yaşamımıza aksettirmek.
artık savaşlar göğüs göğüse, siperden sipere olmuyor. artık savaşlar teknolojik, ekonomik ve siyasi cephelerde oluyor. bu ülkenin atatürk'e değil, atatürk'ün gösterdiklerini içselleştirip, değişen dünya konjönktüründe ülkemizi ileriye götürecek insanlara ihtiyacı vardır.
genç nüfusu bu kadar yoğun olan bir memleketin kahvehanelerinde "ah ulan atatürk yaşasaydı..." diye başlayan cümleler yankılanması bizim ayıbımızdır. ancak zararın neresinden dönersen kardır.
