Hiç susmayan ve sürekli elde sallanmaya alıştırılmış küçük bir kardeşiniz vardır. Bi gün kardeşiniz her zaman olduğu gibi ağlamaya başlamış ve anne babanızda çareyi, kardeşinizi elde sallamakta bulmuştur. Kardeşiniz beş on dakika sallandıktan sonra uyuya kalmış ve anneniz onu alıp beşiğine yatırmaya götürmüştür. Babanız da annenizin yanına gidip, annenizle beraber, uyuyan kardeşinize şefkatle bakmaya başlamıştır. O sırada kardeşinize gösterilen ilgiyi kıskanmış, kardeşinizin sallandığı battaniyeye yatıp, bebek taklidi yaparak "babağğ anneğ beni de sallay mısınız? Ühü ühü bakın ben de ağlıyoyum." Diye bağırmaya başlarsınız. Bu hallerinizden bıkan babanız, "kalk silktir git burdan. 25 yaşına gelmiş adam; Tipe, hareketlere bak" diyerek, sizi balkondan aşağı fırlatmış fakat ölmenizi sağlayamamıştır.
Yattığınız yerden, feryat figan içinde "içimdeki çocuğu öldüremiceksinn babişkoo" diye babanıza bağırırsınız.
Mutlu son.
