O kişi benim..
Seninle konuşmak istememe rağmen bi şey beni engelliyor. Gurur mu, senin beni tersliyeceğin hissi mi? Bilmiyorum. O yüzden bi arkadaşım aracılığıyla seninle konuşuyorum.
Ben de pek memnun değilim ama seni çok merak ediyodum ve o yüzden böyle bir şey yaptım. Üzgünüm.
Seninle konuşurken seni çok özlediğimi fark ettim. Sanki içimdeki boşluk yeniden büyüyüp tüm her şeyi içine çekiyor.
O eski günler aklıma geldi. Senin bana mesaj atacağın zaman telefonun başından ayrılmamam, acaba mesaj atsam mı, atmasam mı? Düşüncesi, attığım mesajın kötü olup olmadığı, o utanç duygusu...
O zamanlar ne kadar güzelmiş be dediyorum. Başımda o kadar mesele olmasına rağmen seninle konuşmak, gülmek...
Seni çok özledim ve seninle hiç konuşmamam, ortalıktan kaybolmam seni sevmeyi bıraktığım anlamına gelmez. Seni hala eskisi gibi seviyorum, tıpkı o günler gibi, senin beni sevmediğin günler gibi.
Olsun be sen beni sevme ben seni her türlü severim.
Mesafeler de benim için sorun değil. Sadece senin hakkında haber alayım da.
Öyle işte.
Eğer bunları okuyorsan içinde ufakta olsa bi şey anımsadıysan numaramı biliyorsun. Sadece bir mesaj at, lütfen.
Seni seviyorum...
