Bu hafta Yitik Ülkemiz: Sosyal Adalet kapağıyla çıkan dergi.
Gerçek Hayat'ın eleştirilerini okurken içim hep rahat oldu, nefsani eleştiri değildi çünkü bunlar, hakikati hatırlatma derdindeki eleştirilerdi. Şimdi yine güya islami tesellilere sığınarak islam'ın adalet hassasiyetini törpüleyen tiplere ne kadar giydirse yeridir, ne yapalım mevcut konjektüre göre hareket ediyoruz diyenlerin suratına ''büyük mahkemede'' böyle bir mazeretin geçerli olmadığı gerçeğini ne kadar çarpsa yeridir. Bu son derece ölümcül hatamızı düzeltmeye gayret etmekte şeyh efendilerin, hocaefendilerin, ağabeylerin yetersiz kaldığını söylemesi çok doğrudur. içinde bulunduğumuz durumda her müslümanın bu yarayı vicdanında hissetmesi gerektiği, toplumsal adaleti yitik ülkem diye nitelendirmek mecburiyetinde olduğu keza öyle...
Bütün bunlarla birlikte bu sefer mide bulandıran bir ayrıntı vardı, hakikati haykırmaktan çok nefsaniyete kaçan: eğer din gayretiyle insanlardan toplanan paraların başka mecralara kaydığı kesin vaki ise bu açığa çıkarılır, hesap sorulur. Ama zanla, belli belirsiz bir şekilde böyle muğlak ifadelerde bulunmak, insanların aklını karıştırmak, kendi geçiminin derdinde olduğu halde dünyanın bir ucundaki öğrenciye destek olmaya çabalayan gariban esnafın hakkını çiğnemektir, zulumdür.
