5 seneden uzun süre Almanya'da yaşadım. Her gün çan sesi duydum fakat bundan rahatsızlık duymadım. Empati diyenler için belirtmek istedim.
Hatta bilinmeyen bir bilgi daha vereyim. Almanya'da okullarda her gün, bizdeki yürürlükten kalkan Andımız gibi, güne dua ile başlanır. Bütün sınıflarda nöbetçi sistemi mevcuttur. Her gün sıra sıra farklı bir öğrenci dua eder. Ve bu merasim de tamamen Hristiyanlık üzerine inşa edilmiştir. Elbette dinsiz veyahut farklı dinlere mensup olanlar muaf tutuluyordu. Söyleme zorunluluğu yoktu bizler için. Herkesle beraber ayağa kalkıyorduk ve bir nevi saygı duruşunda bekliyorduk- o kadar. Haklarını da yemeyeyim *
Bence fazla kasıntı davranıyorsunuz. Ezanı, tamamen dinsiz biri de bu beldenin mirası olarak nasıl görmez anlamıyorum. Yani burası ile bütünleşmiş artık. Bu ülkenin -tamamen dinden bağımsız- mirası bu. Eğer hiç kimse kendi benimsedikleri dışında bir şeyi var saymazsa zaten bölelim ülkeyi dağılalım.
Almanya'da edilen dua ve sonrasında söyledikleri 'amen' gibi. yani Almanya öyle bir ülke ki, bulamayacağınız ırk yok. Her sınıfta bile dolusuyla yabancı uyruklu insan mevcut. Ve bir sürü din ve inançsız insan. 5 sene okul okudum ve vallahi 3 5 marjinal ergen dışında 'ulan ben ateistim ne diye saygı duruşunda duruyorum' lafzını işitmedim. yani oranın bir mirası olmuş artık. boş yapmıyor kimse. ama bizim Türkiye'deki bu Kemalist gruplar kadar anormal grup azdır.
kasmayın abi, gevşeyin biraz. ne bu mücadele. aynı 'Vatan'ın mensuplarıyız. ezan da bu 'Vatan'ın bir mirası olmuş. ülkenin ekseriyeti de bunu böyle gördüğü müddetçe konuşmalarınız lafı güzaftan ibaret. nitekim ateistlerin, gözlemlediğim kadarıyla, azımsanmayacak bir kısmı da miras olarak ezanı sayıyor. Almanya'daki o 3 5 marjinal de siz oluyorsunuz. ona göre.
