şimdi birileri gelip muhakkak "allahın yarattığını dış görünüşüne göre değerlendirmek" gibi saçma sapan şeyler söyleyecektir. buradaki mevzu kendisine verilen dış görünüşü değil kendi takındığı dış görünüştür. adamın hayatının tamamı öfke üzerinden yürüyor sürekli sinirli sürekli birilerini suçluyor sürekli kavga halinde. kavga edecek kimseyi bulamaz ise kendi kurmaylarını falan tokatlıyor. böyle öfke kontrolü olmayan insanları nasıl sevebilirsin ki. geçtim diğer şeyleri yolsuzluk, yalan, kendi ailesi haricinde kimseyi düşünmemesi vs. sadece bu mimikler ve öfke bile yetiyor..
