hayat meşgalesi içinde sürüklenen mutsuz insanlar topluluğu.
şehrin çoğu mutsuz.
tesisatçısından, mobilyacısına, nalburundan çerçevecisine, beyaz eşyacısına esnafın çoğu üç kuruş daha fazla kazanmak için kendine işi düşeni düdükleme derdinde.
komşu komşunun kapısını anca işi düşünce çalıyor.
okula giden mezun olunca mutlu olmayacağının farkında.
işine giden işini sevmiyor.
okullar da açıldı, trafik sağ olsun insanları hayattan bezdiriyor.
e fıtrat desen olumsuz destek, insan her zaman daha fazla, daha başka istiyor.
havada mutsuzlukla dolu bir enerji var, insanların yüzünde bezginlik var. ulan burası mesela, "basamağa in, aynayı göremiyorum" diyen otobüs şöforüne, araç ilerlerken tekme atan bir "insan" barındırıyor. ya da metrobüs şöforüne şemsiye ile vuran bir "insan". şortlu kadına tekmeye falan burada girmiyorum.
mutsuzuz lan, trafikte mutsuz, işte mutsuz, evde mutsuz. ölelim bence biz 20 milyon olarak. bu güzel yerde hak edenler yaşasın.
