Kardeşimin durumunun ağır olduğunu öğrendiğim o gece.
Sabah yoğumbakım ünitesinin önüne gidip onu görmek için yalvarmak içeri girdiğimde beni kucağına alıp oradan Oraya ATAn kızdığımda benimle uğraşan 17 yaşında dünyalar yakışıklı kardeşim orada makinalara bağlı yaşam savaşı veriyordu.
Dışarı çıktığımda sadece babamın yıkılışını izledim.
Hayatım boyunca bir ay o kapının önünde beklediğim.
Yaşaması için dua ettiğim hiçbir anı unutamayacağım.
Artık korkularım çok büyük.
Belki hiçbir zaman beni kucağına alıp oradan Oraya savuramayacak.
Belki koşamayacak, yürüyemeyecek.
Ama güzel gözleri bana bakacak.
Sevdiğiyle sınanmasın kimse...
