okuduktan sonra birkac gün etkisinden sıyrılamadığım kitap,ki su an ikinci kez okuyorum ve anlıyorum ki yazarımız pek bilgili pek dilbaz,hicbir sözünün arkasında durmuyor,vurucu cevaplar verip kaçıyor ve okuyucu kitaba ilgisini hic kaybetmiyor,bircok gerceği yüzümüze acımasızca vururken aynı zamanda "en büyük uyuşturucu gercekliktir"demeyi de ihmal etmiyor.hep muallaktayız yeri geliyor kendi kitabını da kötülüyor ve su sözleri sarfediyor:
-o zaman bu iyi bir kitap mı?
+hayır,yazdıklarını okudukca hic yazmayanlara imrenmen gerektiğini düşünüyorum.edebiyatın en kötü kitapları vecize antolojileridir.
-hangisine inanalım?
+bilmem.canın şimdilik hangisini cekerse ona inan.
-sonra?
+sonra canın hangisini cekerse ona inan.
-hakikat? +hakikat;icgüdülerimize ve cıkarlarımıza,gündelik beyin kimyamıza ve hormonlarımıza,aldığımız uyusturuculara ve iksirlere velhasıl mekana,
zamana ve vaziyete göre cok iyi slalom yapmasını bilen usta bir kayakcıdır,
merak etme.*
