yaptığım basit önemsiz bir şey yüzünden "keşke biraz normal olsun. diğerleri gibi davransan." gibi güzel sözler duydum. ahh beni seven herkesin bana karşı sevgilerini gösterme yollarına hayranım. ya tamamiyle görmezden gel ya da "keşke normal olsan.". işin asıl komik yanı tüm gün oturup hiçbir şey yapmamak dışında birşeye kalkıştığım anda sanki bir yerinde "normal alarmı" takılı gibi
-bu böyle olmaz bu şöyle olur!
+iyice canım benim sen bunu aylardır niye yapmıyorsun?
-ben yorgunum, istemiyorum.
+tamam o halde ben yapayım?
-o halde doğru düzgün yap. herkesin yaptığı gibi normal ol biraz.
anlayacağınız kendi evimde evin %70'ine dokunmam her şekilde yasakken, kendimle ilgilenip hayatımla ilgili en azından bir şey yapmamı bekleyen ve yaptığın anda engelleyen biriyle yaşayınca, insan şu bedenimdeki zımbırtılardan kurtulup bir hafta sonra gelecek güzel haberi bekliyor valizini hazırlarken.
