Bidayeti platon'da bulunan nihayete bir türlü baliğ oldurulamamış bir müfredatın kant'taki tezahürüdür. Noumen ve fenomenin ayrımını, şeyin bizatihi kendisi ve zevahiri tefriki sanan kant elbette ki nietzsche ve fenomenologlar tarafından munfazih edilmiştir. Lakin nietzsche her ne değin bu felsefe açısından menfi halden agah olsa da bu kusrun doğru serimleyicisi ve musannifi olmaktan epey ıraktır. bundan mütevellit ayn'a müteallik aleyhte beyanların, akva ve azhar zatlardan ahz edilmesi ve bu zatlardan tecessüm edenlerinin edimi efdaldir. Marifet bedii sunmaktan ziyade, bes söz etmektir.
