Ne kadar kişisel gelişirsen geliş, iyi yaşarsan yaşa, gayret edersen et öleceksin.
Yani hiç varolmamış olacaksın.
Bütün bu çaban kaybolacak.
Ne gençlikten, ne orta yaşlılıktan, ne yaşlılıktan zevk alamayacaksın.
Çünkü gerçekliğin dibine vuran kişinin zihni uyuşturuculara bağışıklık kazanır.
Gündelik hayatta ne kadar uzaklaşsan da kendinle kaldığında o hiçliği, gereksizliği hissedersin ve çıkış yolun yoktur.
Büyük bir amaç uğruna yaşamak filan da ancak takıntılı yani uyuşturulmuş, hipnotize olmuş zihinlerin avuntusudur.
Bu avuntu insanlığı kurtardığı için övülür, "büyük anlam" kazanır, tıpkı tanrının var olması gibi mutlak gerçek kabul edilir.
