iyi bir işim, arabam, evim var. sık sık yurtdışına gidip geliyorum. bir çok hobim var. tırmanıyorum, bisiklet sürüyorum, koşuyorum, voleybol oynuyorum, kitap okuyorum, dil öğreniyorum, doktora yapmaya çalışıyorum. yine de kalan zamanımda kendimi yiyorum. o gittiğinden beri tüm zamanımı doldurmaya çalışsam da kalan bir kaç saat bile beynimi yemeye yetiyor. sanırım hiçbir şey beni mutlu etmeye yetmeyecek. durumumun şımarıklık olduğunun da farkındayım işin garibi. dünyada insan harici tüm canlılar insan yüzünden çile çekerken, insan nüfusunun yarısından çoğu bile yine insan yüzünden açken bunlar önemsiz şeyler diyorum, bazen çıkıp tüm hafta sonunu etraftaki kediyi köpeği doyurmaya mıncıklamaya ayırıyorum ve kısa da olsa mutlu oluyorum, yatağa giriyorum yine karanlık sözlük. olmuyor...
