demet akbağ'ın muhteşem oynadığı, diğerlerinin ise vasatı aşamadıkları film. ya diğerleri kötü diye demet akbağ muhteşem gözüküyor ya da bu kadın kendini fersah fersah aşmış.
filmde teknik olarak gözüken en büyük sorun devamlı karartma ile sahne geçişi yapılması. bu da işi parodilerden oluşan bir kolaj bavasına sokuyor. bir de filmlerde hiç hazzetmediğim sözlü müzik olayına girilmiş. zaten bunu ezelden beri anlamadım. bir filmde çok özel bir anlamı yoksa neden sözlü müzik kullanılır? neyse.
film bir kişiyi daha öne çıkarıyor o da sırrı süreyya önder. türkiye geç de olsa muhteşem bir kaleme kavuştu. bu gün gibi açık. nefis diyaloglar yazmış yine. aynı beynelmilel filminde olduğu gibi. sadece onları duymak için bile gidilir filme.
bir de genç sinemacılar gibi bir tarafı var bu adamların. yani her filmlerinde başka bir yönetmen çıkarıyorlar ortaya. bu da güzel sinema için.
kısacası gidin görün. bakalım orospu çocukluğu maddi bir kavram mı yoksa manevi mi? yani her orospudan doğan çocuk mudur orospu çocuğu, ya da bir ruh bozukluğu mu?
