devlet ve iktidar kavramsal açıdan bakıldığında birbirinden ayrılmaz kimi noktaları vardır. sınıflı toplumlarda devlet aygıtı, hakim sınıfın egemenliğini pekiştirici bir aygıt olarak işleyiş görmüştür. öyleyse bu aygıt sınıfsız toplum özlemini yerini nasıl ve hangi toplumsal özne bunu başarabilecek?
özne ve nesne arasındaki farkı iyi koymak gerekiyor. özne olan nesnenin misyonunu sahiplenecek olan siyasal aktördür. bu siyasal aktör mülk sahibi sınıfları mülksüzleştirecek ve toplumsal mülkiyeti sağlayarak sosyalizmi inşa edeceklerdir. kapitalizmin eşitsiz gelişimine göre hareket eden toplumsal dinamiklere bağlı olarak işçi sınıfı da buna göre şekillenmiştir. yani sınıfın tarihsel çıkarlarını bilenler sınıfsız, sömürüsüz bir toplum özlemini gerçekleştirecekler özneyi temsil eder. özne ile nesne arasındaki açı farkını ortaya koyabilecek olan ise örgütlü bir güç olan partidir.
şüphesiz bu oluşum kapsayıcı değildir. nihai savaş olan ve emek sermaye çelişkisini kökünden kazayacak olan iki sınıf arasındaki farktan ortaya çıkmıştır. bu iki sınıf dışındaki toplumsal kesimler ise kim iktidara yakınsa ya onun yanında yer alır ya da tarafsız kalmak zorunda kalır. kendini ayrı bir siyasal öznenin motoru olarak örgütlemesi güçtür bu ara katmanların.
işte bu nedenle ezilenler denilen kesim, emek sermaye çelişkinden olduğundan ve şimdiye kadar olan tüm kölelik düzenlerinden farklı olarak işçi sınıfı bu ezme ezilme ilişkisini her gün yeniden maddi bir şekilde ürettiğinden iktidarı elinde tutan, devlet aygıtı ele geçirip parçalayıp atan sınıf egemendir. işçi sınıfının iktidarı ise sömürüsüz ve sınıfsız dünya giden yoldaki ilk somut adımdır ve burjuvazinin demokrasi anlayışından farklıdır. tüm sömürülme biçimleri yalnızca iktidar perspektifi olan bir sınıf tarafından çözülebilir; bunun tek çözümü de işçi sınıfıdır. işçi sınıfının kurtuluşu kendi eseri olan, paritisiyle olacaktır.
