Küçüklükten beri hayatımın bir parçası.
Haftasonları "gevreek, boyooozz" diye bağıran, küçük arabasiyla, bi abi gelirdi. Sesini duyar duymaz balkona koşmaya başlardım.
Boyozu yerken on parmağımı yağlardım, saçlarıma kadar boyoz olurdum nasıl yapiyordum bilmiyorum ama... Annem bitleneceksin diye diye tepemde beklerdi.
Haşlanmış yumurtayla da güzel gider ama rafadan yumurtayı karabiber ve tuzladıktan sonra boyozun bi parcasini batirmak daha da harika ötesi.
izmirliler için vazgecilmez.
Ben misal birazdan pazar kahvaltisi için alicam.
izmirli olmayan pastane sahibi bana "poğaça işte poğaça" diyecek...
"Klorak" gibi. Bizim hayatımızın bir parçası.
