kendime bazi geceleri yalnizken soruyorum, nasil olur da ben 100 yil önce vefat etmis olan bir insanin pesinden 100 yil sonra dahi gidebilecek kadar beyin nöronlarimdan yoksun yasayabiliyorum.
hic yenilikci degil miyim acaba? otobüsün tekeri patlasa, atatürk olsaydi patlamazdi diyebilecek zekaya sahip biriyim.
kurtulus savasini tek basina kazandigina inaniyorum. atatürk olmasaydi babamin adinin papaudopilos olacagina inaniyorum.
din duygusundan da gittikce uzaklasmaya basladim. her seyim atatürk.
atatürkcü olmayanlarla konusamiyorum. bu yönden asosyal oldum diyebilirim.
not: bazen soruyorum kendime, suculuk buculuk yaptiktan sonra, fetöcülerden farkimiz ne ki bizim?
