Şunu unutmamak lazım: Bir değişim varsa zamanıdır. Buna inanmak bize pansumandır. insan ‘hoş geldin’leri becerebiliyor da ‘hoşça kal’larda çuvallıyor. Sevdiklerini, emek verdiklerini ve daha nicesini uğurlayamıyor ağırladığı gibi. Erdemli olmak bu mu acaba? Gelene de gidene de kollarını açıp sarılabilmek mi? Kendi başına gelmeyince her şeyin öğüdü, tavsiyesi, tesellisi kolay da kendi başına gelince zor mu acaba? Bunları düşündüm çok sevdiğim birinin uzun zamandır sevdiği gidince. Bazen iyiye gidiyor bazen kötüye. iyi ya da kötü demeden değişime bakabilmek mi acaba erdem? Bilmem, nereden bileyim? Erdemli olma yolunda çok eksik biriyim.
