"bunu dinlerken ölsem içim rahat gider" playlistimin yüklü olduğu bir mp3 çalar. Yaşama şansım yok, ölene kadar kendimle konuşup her şeyin yolunda olduğuyla ilgili paranoyak şeyler söyleyemek yerine rahat bir ölüm tercihim olurdu doğrusu.
Hava, yemek, su gibi temel ihtiyaçları yanına alma olayını çözemedim ama. Yaşama şansın yok yani yok, ne kadar hava alabilirsin mesela yanına beş dakika daha nefes almak için fazla bir çaba değil mi.
Sanırım yaşama tutunma turnosluna dönüyor başlık yavaş yavaş. Hangimiz bitik, hangimiz mizahşör, hangimiz Jack london hep belli ettik rengimizi.
