insan aşıkken bazı şeyleri göremiyor, sanki gözüne bir perde iniyor. O insanın dalga geçmesini, sevmemesini kabul etmemek için beyin kalple savaş açıyor adeta. aklınız başınıza geldiğindeyse, geriye kalan acı ve kızgınlık oluyor. insan acı çektikçe olgunlaşıyor. Hata yaptıkça bazı şeyleri görüp düzeltebiliyor.
Aşk acısından bize kalan acı ve nefret ise kendi yaptığımız hataları görüp, olan şeyi kabullendiğimizde yok oluyor..(Unutmayın ki, karşı taraf ne kadar hatalıysa da sizinde hatalarınız -tavizleriniz- var.)
Not: Kimseyi gözünüzde büyütmeyin. Şuan en değerliniz olabilir ama bir gün en nefret ettiğiniz insan da olabilir..
insanlar, sizin verdiğiniz değerlerle değer kazanıyor..
