insanın içinde kin uyandıran tavır ve hareketler. Bilhassa analitik, hassas ve takıntılı insanlar, detaylara dikkat eden benim gibi insanları deliye döndürürler. Çünkü ne yaptıklarını, ne olduklarını kimsenin görmediği keskinlik ve netlikte görürüm. Kimsenin hissetmediği nefreti hissederim. Ve ezik insanı tanıyan herkes de bu nefreti duyumsar.
Bir ezik, geçici ezik ve kalıcı ezik olarak ikiye ayrılır. Ancak: ezik her yerde eziktir. Eziklik tüm bakış, duruş ve söyleyişe sinmiştir. Elini, ayağını nereye koyacağına karar veremeyen, ses tonunu ayarlamakta zorluk çeken insanlar. Yersiz mimikler, alakasız tonlamalar, anlaşılmaz el hareketleri. Tam bir kontrolsüzlük. Tam bir uzaydan gelmişlik. Nerden mi biliyorum? Ben değil bir arkadaşım. Küçükken kızların karşısına çıkınca triplere girme buna örnektir.
Ezik insanların psikopatolojisi nedir? Bir terminoloji var mı bilmiyorum, o yüzden şimdi uyduruyorum. Ezik insan önce kendini insanların geri kalanına göre daha az haklara sahip hisseder. Diken üstündedir. Kendini sergiler. Kabul ettirmeye çabalar. Hareketleri üzerine gereğinden fazla düşünür. Bu yüzden hareketleri kontrolde zorlanır. Kendisine jüri olarak gördüğü dış insanlar gözünden bakar. Kendini seyrederek yaşar. Yoktur, kendisini diğerlerinin aynı varlık biçiminde tasarlamaz. Hiçtir. Nasıl tepki aldığını merak eder, hakkında ne düşünüldüğünü merak eder. Acaba doğru mu yaptı, kaç puan aldı diye kendini mütemadiyen değerlendirmeye tabi tutar. Sürekli oynar, performans sergiler. Hiç başaramayacaktır. Çünkü insanlar ezikliğinin kokusunu alırsa (ki buram buram, leş gibi kokarlar) onu saniyesinde mahkum ederler. Ezik sevilmez, ölmelidir.
Kendine güvenmeyen insan eziktir. Bunu yüzlerindeki korkudan anlarsınız. Seslerindeki titreme, her söylediğinize gülmesi, kekeleme. Mantıksız konuşmalar da bunun belirtilerindendir.
