onları bilemem ama gerçek ile yalanı ayırt edebilmek iyi bir şeydir ve hangi aklı başında bir kişi zombi (beyinsiz düşünce özgürlüğü oldukça kısıtlı ama yeterli sayıyla oldukça tehlikeli) ordusunun içinde bulunmak ister? açıkça yeni bir darbe sırasında tekrar açlık vb. sıkıntı endişelendirdi ama gerçek hayatta zombi ordusu kadar dehşet verici değil. düşünün beş kişi gece vakti bekliyorsunuz aklınızda "niye buradayız?" sorusu ve bir anda dört bir yandan bağırış çağırış yüzlerce kişi size koşuyor ve sizi dinlemek gibi bir düşünceleri yok. siz kendinizi kahraman sanan reziller kendi askerinize kendi çocuklarına saldırdınız. onlara kimsenin yaşatamayacağı korkuyu yaşattınız. öte de asıl hainler bir üsse ve polis merkezine saldırıp trt'yi ele geçiririrken.
evet o gece bir şeyler yapılmak istendi ama kimin ne niyeti olduğu gayet açıktı bakmanız yeterliydi. birkaç hain birkaç yerde saldırı yaptı ve bu sizin yakıtınız oldu. o noktadan sonra olup biten sahibin attığı kemik peşinde koşan köpek sürüsünden ibaret.
ayrıca lütfen yanlış anlamayan gezi olayı biraz içini dökmekten fazlası değildi kimse için bir şey değişmedi ve 15 temmuz'a kadar ben gezicileri boş beleş sanırdım. siz ülkenin demokrasinin koruyucuları görene kadar ve korkuyorum. haklı olduğum için, gerçekten ülkede bu kadar özgür iradesinden habersizin varlığı kendi ülkemde olmaktan korkutuyor.
bu arada hazır konusu açıldı 15 temmuz'dan bir şeyi çok merak ediyorum:
-sözde müslüman teröristlerin saldırı öncesi,
-birini hem linç etmek hemde haklı görünmek isteyen kalabalık arasında,
-siyasi bir konuda fikri olduğunu düşünen kalabalık arasında,
-cumhurbaşkanı erdoğan'ı karşılarken,
"Allahu ekber! Allahu ekber!" diye bağırmak ne iş? yani sıradan bir gün öylesine söyle sorun değil ama cumhurbaşkanını gördün diye "Allahu ekber!" nedir ya?
