sıklıkla etraf kalabalıkken olur böyle şeyler. mesela bir markete girdiğimde sakinse etraf, en arkada duran bilmem kaç kiloluk zeytinyağını tek hamlede almışlığım vardır. kimse farketmez ama ben gurur duyarım böyle zamanlarda kendimle. neden çünkü düz yolda bile düşen, bacağı sürekli sehpaya vuran, ev içinde acele ederken gömlek kolu kapı koluna takıldığında kapıya yapışanlardanım ben.
yok markete girdiysem eğer, kalabalıksa, bir şey devirdim mi hiç bozmam istifimi. millet çıkan gürültüyle baksa da bana - neden bakarlar hiç anlamadım - ben şaşırmam, utanmam. neden çünkü alışkımdır böyle durumlara. ben evde dahi mutfak rafından bir tabak alayım derken altında duran diğer tabakları devirme potansiyeline sahip biriyim çünkü.
ama şu var ki bazen bir ürün düşürürsünüz yere. burda kötü olan ; tam arkanızda da en az sizin kadar dikkatsiz ya da sakar biri varsa olayın zincirleme gelişecek olmasıdır. şöyle ki; devirince siz bir şeyi, eğilip yerden almak yerine, ne yaptım ben gene der gibi elleri kaldırırsanız havaya, arkanızdaki de elinizle ona çarpacağını düşündüğü için bir geri adım atarsa, ama tam arkasında pek de sağlam olmayan bir raf düzeneği var ise o da ordaki ürünleri devirirse izleyin şenliği derim ben.
e iki sakar eğilip toplarken yerdekileri, ayağa kalkmaya yeltendiklerinde kafaları tokuşturmaları da olasıdır tabii.
