"kızım olmadan asla" ("not without my daughter") adlı kitabı okuduğum bir ana denk geldi bunu izlemem. sinerjik bir etki oluşuyor bünyemde. tarif edemediğim bir nedenle titreyerek izledim bu filmi, aynısı "requiem for a dream"de de olmuştu. sanırım bunun nedeni bazı şeylerin ne kadar kırılgan olduğunu göstermeleri. insan ister istemez geleceği/ni ve olasılıkları/nı düşünmeye başlıyor, carpe diem bir yere kadar diyor.
aslı çizgiromanmış, bulup okumak lazım. gerçi filmi izlerken bir animasyon izlediğimi hemen hiç farketmedim, değişik bir şey hakikaten.
