bir sahafa bu kitabı almaya gittiğinizde ve elinizdeki basımın tam da 1984 basımı olduğunu görünce, en başından karşılıklı bir sevgiyle okumaya başladığınızı hissettiğiniz kitap.
kitabın özelliğini ve güzelliğini yüzbininci defa vurgulamaya gerek yoktu. 1984'ü okumuş birileriyle karşılaşmak da heyecan vermiyordu artık eskisi gibi. fakat 1984, her zaman için nevroz bir beynin, yani; acıdan ve umutsuzluktan ve kaotiklikten ve sıkışıp kalmaktan hoşlanan kişilerin en tatlı sığınağı oldu, orada huzur buldu alacalı beyinleri. karanlık ve pislik içinde yüzen bir mağaranın en güzel tasviriydi bu kitap. bazıları daha da ileri gitti ama, insanların tamamen düşünemeyecek birer hayvana dönüştürülmesi fikrinden, arıdil'in cezbedeciliğinden başları döndü. elbette bunu bu kadar sevmelerinin nedeni, insanlardan çok çekmiş olmalarıydı. selim ışık insanlardan bir intikam alacak olsa, her şey tam da böyle olurdu.
olaylar karışıktı.
karma police dinleyip the wall mahkemelerinde tanımlandıramadığımız ama kaybettiğimiz bir izin peşine düşmüşken, misafir oturmalarında uzaklara dalıp mırıldandık;
"kestane ağacının dalları altında
sen beni sattın ben de seni"
şimdi 2008 deyiz sanırım. bazıları 2012 de diyor.. ve artık kimin ne kadar sattığı hiç önemli değil hiç.
