Çok uzun süredir yalnızlar kervanındayım gidiyorum çarpa çarpa sınırları aşa aşa. Sonum nereye gidiyor bilmiyorum ama artık sorun olan şey bir şeyleri kırıp dökmem yalnız olmam değil sanırım. Çünkü bu duruma öylesine alıştım ki yanımda benimle bir olucak birinin olabilicek olması yada onunla bir olabilecek olmak imkansız gibi geliyor. Alıştığım bir hayatım ve düzenin var değiştirmek için adım atmadım değil attım lakin değişen bir şey olmadı başarısız girişimlerden sonra inandığım şeyde şu bundan sonra sen busun böyle iyisin güçlüsün bozma gerek yok gibi düşüncelerle bu durumdan kurtulmak istemeyi dahi istemeyeceğim. Bilmiyorum sözlük yazacak söyleyecek çok sözümüz vardıda imkan vermediler bizde yalnızlığımızla kaldık.
