Anlattığınızda ne duygu durumunuzun ne de ruh halinizin değişmediğini farkettiğinizdendir. Dinleyici de zaten dinleme işlevini gerçekleştirir. Bir fırsatını bulup konudan kilit kelimeyi çekerek bencilce kendisiyle bağdaştırdığı durumu aktarmaya çalısır. Dinleyicinin, derbeder kişisine teselli ya da akıl verme gibi bir yükümlülüğü olmamalıdır, yargılamadan uslu bir dinleyici olmanın gereklerini yerine getirmelidir. Bununla da bitmez ama... O dert denilen kavramın içini tıka basa doldurduğunuz şeyleri anlatmaya başladıkça fos çıkar. Kelimeler cılızlaştırır derdi. içten içe büyüyen o dert kelimelerin sırtında kambur gibi eğreti durur. Bazı şeylere kelimelerin kombinasyonları yetmez. Anlatmamak daha caziptir.
