hatırla, çekingen tan güneşe
mutlu sarayını açtığı zaman;
hatırla, geçerken dalgın gece
düş kurup gümüş tülünün altından;
göğsün küt küt atarken hazlar davet edince,
gölge seni akşamın düşlerine çekince,
ormanların dibinde
bir ses mırıldanır, dinle:
hatırla.
hatırla, gün gelip beni kader
sonsuza dek senden ayırınca,
üzüntü, sürgün ve seneler
bu çaresiz kalbi soldurunca;
düşün son elvedayı, hazin aşkımı düşün!
yokluk ve zaman hiçtir insan sevmeye görsün.
kalbim çarpıp durdukça,
o hep diyecek sana:
hatırla.
hatırla, soğuk toprak altındak
kırık kalbim sonsuza dek uyurken;
hatırla, yalnız çiçek mezarımda
böyle usul usul açıyorken,
seni bir daha görmeyeceğim, ama ölümsüz ruhum
sadık kızkardeş gibi dönüp gelecek sana.
gecenin içersinde
inleyen sesi dinle:
hatırla...
