aslında kolay kolay hediye alabilen biri değilim. öyle ki, senden biraz daha eski bir sevgilim bana 'ya bana çiçek alsana' diye diye ömrü çürüdüğü halde o istese bile almamıştım. sürprizliğini geçtim, bizzat ısmarlama olsa bile yapamadım böyle birşey.
ama mesela sende beni çeken birşey olmuştu. içimden geldi, sana bir adet kolye aldım. hem de kendi çalıştığım yerden, kendi harçlığımla, kendi patronumdan. güzel küçük basit gibi ama biraz kaliteli bir kolye. o gün gelirken getircektim aslında, sonra vazgeçtim. daha ilk buluşmada şımartmıyım hep bekler dedim. 2. ye sakladım açıkçası. 2. görüşme olmayınca o kolye de kutusunda öylece kaldı. kim bilir ? belki bir gün senin boynunda olur belki bir başkasının. o kolyeyi çok beğenerek aldım, çöpe atamam.
