tsk'nın pkk'yı vurması için şehit vermemiz gerektiğini gözler önüne süren gerçek. üstelik öldürülen pkklı sayısı verilen şehit sayısının genelde katları olur. mesela pkk 20 askeri mi şehit etti? hooop tsk direk karşı bir operasyon yapar ve f16'lardan fırlatılan bonbalarla 50 tane pkklı öldürülür. 8 tane polis mi öldürüldü? hooop 70 pkklının anası ağlatılır. işin enteresan tarafı şehit vermediğimiz müddetçe de pkkya dokunulmaz. hani mahalle maçlarında güçlü takım zayıf takıma avans verir ya bizde pkk'ya avans veriyoruz galiba.
artık buna haber bültenlerinde de rastlar olduk zaten. "şehitler ölmez, vatan bölünmez" eşliğinde verdiğimiz şehitlerin törenle anıldığı görüntüler gösterilir. sonra verdiğimiz şehitlerin hayat hikayelerinin bir kısmı anlatılır; şehitlerin kimisinin hamile karısının olduğu, kimisinin küçücük çocuğunun yetim kaldığı ve babasının tabutuna sarıldığı, kimisinin şehit olmadan hemen önce anne-babasını aradığı ve duygu yüklü konuşmalar yaptığı, kimisinin terhisine sayılı günler kaldığı anlatılır da anlatılır, içimiz kan ağlar. bu haberin hemen ardından da "türk silahlı kuvvetleri f-16'larla düzenlediği operasyonda 874684798 pkklı teröristi etkisiz hale getirdi" tarzı halkın gazını alma haberi görürüz. gizliden "tamam bizden bu kadar öldü, ama onlardan da bir sürü öldü" mesajı vermeye çalışırlar. beter olsun hamoğa godumun teröristleri deriz, konu kapanır, gider..
sonra ne mi olur? instagram'dan merve'nin gönderdiği dekolteli fotoğrafları beğeniriz.. rihanna'nın seksi fotolarına tıklarız.. face'te "ilişkisi başladı" yazan tuğba'nın sevgilisiyle çektiği binbir çeşit filtre kullandığı fotosunun altına "hayırlı olsun canım.." yazarız. sonuçta bizim için hayat devam eder gider; sanki o gün hiç insanlar ölmemiş, o insanların çocukları yetim, eşleri bir başına kalmamış, ailelerinin yürekleri kan ağlamamış gibi...
