**
efendim ruyada batak masasina oturmusuz. her zaman yaptigim gibi somuruyorum tabi masayi. bi de laf aramizda cok iyi vito corleone taklidi yaparim. hele batak idir, tavla idir, winning idir oynarken icimdeki sicilyali kisiligimi ele gecirir. ruyamda da yine boyle yardirmisim, nesem gelmis, hani o filmin basindaki "now you come to me and said 'don corleone, give me justice.' you dont even ask with respect. you dont offer friendship. you dont even think to call me godfather." efsane repligi soyleyip maymunluk yapiyorum.
o sirada kafami cevirmemle birlikte gercek bir sok yasiyorum. marlon brando, robdosambrini giymis, cene yine iki bucuk metre disarida, gulumseyen bir ifadeyle bana bakiyor. elinde de kagitlar. bizim vito masaya bile oturmus haberimiz yok. 'noo, no' cekip bu repligi bize orijinalinden dinleme sansini lutfediyor. o sirada ne olsa begenirsin? repligi unutuyo habura koyim. 'you dont offer friendship' kisminda 'you dont...mmm...what am i supposed to say?' deyisi uyanali 3 saat olmasina ragmen hala kulaklarimda cinliyor. koca cinarin dustugu hallere bak. neyse konumuza donelim. ben tabi il padrionun bu acikli halini gorunce konuyu degistirmeye calisiyorum. "lan" diyorum, " acaba apocalypse now'daki rolunden sonra bunalima girmesiyle alakali bir soru sorsam mi?" diyorum. vazgeciyorum. "telefonu arkadasa verip bi foto cektirsem, facebook a koyup karizmanin dibine vursam" diyorum. bundan da vazgeciyorum. "senin kendine guvenle alakali problemlerin var reconquista" diyorum, "sktr git lan" diye cevap veriyorum kendi kendime.
bi uyaniyorum, televizyon acik, 'efsanevi film baba nin ilk bolumu bu aksam fox tv de' diyor, toobe yarabbim aklima mukallet ol deyip cikiyorum yataktan.
