Ve seni de sonsuza kadar yaşatacak olan, elf diyarımın en parıldayan ve naif köşesinde özünü saklatacak kelimelerin cümlesi, öğrencilerinin sınav kağıdını okurken kulağına fısıldandı, yüreğine aktı, gözlerine kavuştu, ayak tabanlarına ormanımın çıtırtıları sarıldı güzel adam.
Bu diyara göç gününü anıyoruz. Sonsuzluğunu anıyoruz.
" A Elbereth Gilthoniel,
silivren penna míiriel
o menel aglar elenath!
Na-chaered palan-díriel
o galadhremmin ennorath,
Fanuilos, le linnathon
nef aear, sí nef aearon
(Ey Elbereth yıldızyakıcısı,
kristal eğimli yamaçlardan mücevherler gibi ışıkla parlayan,
yukarıdaki cennetteki yıldızlı ordunun şanı!
Uzaktan baktığım uzak diyarlara,
ve şimdi de sana, Fanuilos,
sonsuz beyaza bezenmiş parlak ruha,
buradan denizin ötesine şarkı söyleyeceğim,
rüzgarın ötesine ve denizden kopararak.) "
