Beni kendimden soğutan olaydır.
Tamam benim de ruh halim çok iyi falan değil ama şu duruma düşecek kadar da felaket değildi bence.
Peki beni sarsan ne?
Bilmiyorum, ağır bir şey yaşamadım, belki de yaşadım farkında değilim.
Sadece yoruldum sözlük, neden yorulduğumu da bilmiyorum. Küçük bedenim artık büyük küçük fark etmez tüm sorunlar karşısında bir farklı davranıyor, hiçbir şeyi umursamıyor, önemsemiyor, insanlarla uzun soluklu muhatap olamıyor, sıkılıyor, bunalıyor ama kendisiyle baş başa da kalmak istemiyor. Uzun süre boyunca gülemiyor, ayakta durmaya çalışıp gülücük maskesini yüzüne koyuyor ama amacını bilmiyor, ne hissettiğini bilmiyor, insanlar arasında kalamıyor.
Çıldırıyor muyum?
Hayır; sağlıklı kararlar alabiliyorum hatta şimdiye kadar hiç yapmadığım kadar sağlam basıyorum yere, bazen düşüncelerim o kadar mantıklı oluyor ki ben bile nasıl düşündüm bunu diye sorguluyorum ama ne hissettiğimi bilmiyorum. Duyguları o kadar kısa süreli yaşıyorum ki ailem haricinde kimseye eskisi kadar düşkün de değilim. Çok kolay insanları uzaklaştırıyorum çevremden, çok kolay yalnızlığıma kavuşuyorum. Verdiğim tepkiler de kısa süreli ama ağır tepkiler oluyor hep. Kızarsam çok kızıyorum, üzülürsem çok üzülüyorum ams hemrn geçiyor.
Neden böyleyim ben? Bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Bir gün düzeleceğimi biliyorum.
Sadece ailem olsun yanımda istiyorum.
