insan sever kendinden olanı, kendi gibi olanı. bilmek ister aynı şeyi bir başkasınında paylaştığını, aynı abuklukları yaşamış olan birinin varlıgı rahatlatır içini.bu yüzden sarılır hemen, ortak bir paydada bir baska kola, aynı ben gibi diyerek. dostun, arkadaşın, sevgilin olur bir anda.. sonra bir anda yollar ayrılır, düsünceler ayrılır, aynı olan sadece gidilen istikametlerin ayrılıgıdır artık.. sonra bir ugultu yerleşir beynine aynı ben gibi dediklerinden yediğin kazıkların etkisiyle.. içinden gecen dizeler söyle olur büyük ihtimalle:
bundan böyle kim içün dersem ben gibi aynı
kovalasın daglarda beni losttaki bozayı.
