arabayla gidiyoruz, çankayadan kızılaya oradan sıhıye'ye doğru. yol boyunca kafamı pencereden çıkarıp gördüğüm herkese el sallayıp, yakınından geçtiklerime "naasığğn amca ya", "selamunaleyküm", "kolay gelsin", "amca sıcak çarpmasın bi şapka alsaydın" gibi etkileşimli laflarla bağırdım. bazılarıo korktu, korku da paylaşılıyormuş meğer.
neyse tabelacı amca sıcağın anlında, merdiven üstünde işini yapıyor, ben alttan öküz gibi bağırıyom "nassığn amca, kolay gelsin" amcamız kıpır kıpır oldu, süşecekti ama hemen elini başına götürüp baş baş yapar, güler ve kafasını "hey allahın delisi" dermişcesine sallar. evet deliliğim anlaşılasa da mutlu oldu herif.
ulan emolara bile "nassığn goç yiğidim" dedim. o kadar sevgi kelebeği modunda sağa sola bağırdım. usul usul yol kenarından yürüyen adama "selamunaleyküm emiceeaaaa" diye bağırıp korkuttum ama mutlu oldu, arkamdan bağırdı "allah belanı versin, aleykümselam"... çoğaldı. o muhite mutluluk dağıttım. geri döndüğümde herkes birbirine bağırıyordu. ne güzel.
