Sürekli yaşadığım şey. Nazımın geçmediği insanları kıramıyorum. Hoş, nazımın geçtiği insan da yok gibi bir şey. Kırmak istemiyorum ancak bu benim karakterimin naif olduğunu göstermiyor. Aksine kırarsam beni de kıran olur düşüncesiyle o an karşılaştığım tavırdan hoşnut olmasam bile kırıcı konuşamıyorum. Ancak kırmayayım dediğim insanlar beni gözünü kırpmadan parçalayabiliyor.
