yıllar önceydi sözlük. kafası güzel üç kafadar moda sahilinden çıkmaytaydık gece vakti. güle eğlene yürürken bir adam görüdük! adam, artık ne içmişse, sokak lambasının beton direğine, kapı çalar gibi eliyle vuruyor! evet sözlük vuruyor. vurmakla kalmıyor bir de bağırıyor: "fadimeee! aç ulan kapıyı!" yalanım varsa çaylak olayım. şaşırmak, gülmek, çok ilginç bir olaya şahit olup da yarılamamak durumlarındayken, arkadaşım şöyle buyurdu adama: "bey amca?! yenge evde yok galiba?". ** o sarhoş sandığımız adam meğer romen diyojenmiş: "görmüyo musun lan!!" dedi zar zor, *evin ışığı yanıyo..."
alıcılarızın ayarıyla öyle bir oynamıştı ki adam, hiç bir şey diyemeden, gülemeden yolmuza devam ettik. üsküdar dolmuşuna binen kadar, muhitte inene kadar kimse bir şey söyleyemedi... sanırım adamın ne içip de o kafayı yaşadığını tahmin etmeye çalışyorduk... *
