yalnızlığı örtünmek istiyordu küçük kız. gözlerinde kimsenin okuyamacağı bir kinin el yazısı duruyordu. oysa kaçmak için çok küçüktü. omuzları yolları yüklenecek kadar geniş, elleri hayatın tokatlarına karşılık verecek kadar büyük değildi. yanında gece sarılıp uyuyacağı bir oyuncağı dahi yoktu ki hiç olmamıştı. gitme dercesine tutuyordu rüzgar eteklerini uçuşturken. ama yol uzun, hayat kısaydı. yol eskitecekti ayakları ve ayaklar yeni bir hayat getirecekti belki...
gitti.
